Ένα κείμενο του Ρώσου Πρόξενου Αλεξέϊ Ποπόβ
Μία μεγάλη υπόθεση του γενικού προξενείου της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη ήταν η ανέγερση του Ρωσικού Νοσοκομείου που τέθηκε σε λειτουργία το 1910. Κάθε χρόνο, οι Ρώσοι γιατροί του νοσοκομείου αυτού προσέφεραν δωρεάν ιατρική φροντίδα σε εκατοντάδες κατοίκους της Θεσσαλονίκης και των προαστίων της, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, ότι οι περισσότεροι από τους ασθενείς τους προέρχονταν από την εβραϊκή κοινότητα – τη μεγαλύτερη κοινότητα της πόλης εκείνης της περιόδου.
Το Ρωσικό Νοσοκομείο χτίστηκε στο οικόπεδο που είχε αγορασθεί ειδικά για το σκοπό αυτό με χρήματα της ρωσικής κοινότητας της πόλης και των Ρώσων ασκητών του Αγίου Όρους. Το χειρουργείο του νοσοκομείου είχε εξοπλιστεί με προσωπική δαπάνη του Ρώσου τσάρου Νικολάου Β΄. Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Νοσοκομείου ήταν κάθε Ρώσος γενικός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι απολογισμοί και τα πεπραγμένα του ΔΣ αποστέλλονταν στη ρωσική πρεσβεία της Κωνσταντινούπολης.
Το 1924, μετά την αναγνώριση της Σοβιετικής Ρωσίας από την Ελλάδα, το νοσοκομείο με όλο του τον εξοπλισμό παραχωρήθηκε στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για να χρησιμοποιηθεί για την παροχή ιατρικής περίθαλψης στους Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Στη συνέχεια, το Ρωσικό Νοσοκομείο στέγασε, κατά καιρούς, ένα Μαιευτήριο και ένα Γυμνάσιο. Σήμερα, το κτίριο του πρώην Ρωσικού Νοσοκομείου στεγάζει το Ιστορικό Αρχείο της Μακεδονίας.
Δεδομένου ότι το ζήτημα των προσφύγων από τη Μικρά Ασία έχει λυθεί εδώ και πολύ καιρό, θα ήταν λογική και δίκαιη η επιστροφή από την ελληνική πλευρά του κτιρίου του πρώην Ρωσικού Νοσοκομείου στον νόμιμο κληρονόμο του – τη Ρωσία. Από όλες τις απόψεις, όπου περιλαμβάνονται και οι ιστορικές, ηθικές και δεοντολογικές πτυχές, το εν λόγω κτίριο αποτελεί τον καταλληλότερο χώρο για να στεγαστεί το γενικό προξενείο της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη, το οποίο, αυτή τη στιγμή, βρίσκεται σε ενοικιαζόμενες εγκαταστάσεις.
