ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ
Σήμερα η συγγραφέας, ποιήτρια και Μεγάλη Κυρία του ελληνικού τραγουδιού, η Γιοβάννα, διαβάζει απόσπασμα από το πρώτο εκτενές ποίημα της Άννα Αχμάτοβα Στην άκρη της θάλασσας, γραμμένο στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, το 1914. Το ποίημα αποτελεί «προοικονομία» του Ποιήματος χωρίς ήρωα, το οποίο η ποιήτρια θα γράφει όλη της τη ζωή. Αλλά στο ποίημα υπάρχουν και πολλά «θραύσματα» πολλών προηγούμενων ποιημάτων της Αχμάτοβα, οι ηρωίδες τους ταξιδεύουν από στίχο σε στίχο, και ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει όλα τα στάδια της ζωής τους, της ιστορίας του τόπου και της ίδιας της ποιήτριας. Με το Στην Άκρη της θάλασσας η Αχμάτοβα αποχαιρετά την εφηβεία της, καλωσορίζοντας μια καινούργια εποχή, όπου και πάλι θα νιώθει την ευθύνη για την γενεά της, για τη Ρωσία, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.
Και τη νύχτα μπροστά στο κρεβάτι
Στη σκοτεινή προσευχόμουν εικόνα
Τις κερασιές να μην χτυπήσει χαλάζι,
Ένα ψάρι μεγάλο να πέσει στα δίχτυα,
Κι ο πονηρός αλήτης να μην προσέξει
Το κίτρινό μου φουστάνι.
Το απόσπασμα από το ποίημα «Στην άκρη της θάλασσας» ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά της Ασπασίας Λαμπρινίδου.