Σήμερα το ποίημα της Μαρίνα Τσβετάγιεβα, γραμμένο το 1914, διαβάζει η ηθοποιός Ειρήνη Καζάκου. Το ποίημα δεν φέρει τίτλο, παρά μόνο αφιέρωση – στον Σ.Ε. Η 22χρονη ποιήτρια αφιερώνει τους στίχους της στον 21χρονο σύζυγό της, Σεργκέι Εφρόν, με τον οποίον είχε σίγουρα μια καρμική σχέση: ήταν συνομήλικοι στη ζωή, δύσκολη και τραγική, και στο θάνατο – πρώιμο και βίαιο.
Αλλά το 1914 το μέλλον και των δυο διαγράφεται ακόμα ρόδινο παρά τις σειρήνες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Μαρίνα και ο Σεργκέι παντρεύτηκαν το 1912, μόλις ο γαμπρός έκλεισε τα 18, και η Τσβετάγιεβα έγραψε σε μια από τις επιστολές της:
«Είναι ο πιο δικός μου άνθρωπος για όλη την υπόλοιπη ζωή. Ποτέ δε θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον άλλον, έχω υπερβολικά μεγάλη θλίψη και αντίδραση. Μόνο μαζί του μπορώ να ζω, όπως συνήθισα– εντελώς ελεύθερη».
Στις 31 Αυγούστου του 1941, στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης, σε μια επαρχιακή πόλη Γελάμπουγκα, αυτοκτόνησε η ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγιεβα. Ενάμιση μήνα αργότερα, στις 16 Οκτωβρίου του 1941, εκτελέστηκε ο Σεργκέι Εφρόν, κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία.
Πολλοί πίστευαν, ότι η Μαρίνα Τσβετάγιεβα ήταν προφήτισσα, Κασσάνδρα.
Πώς να μην το πιστέψουμε κι εμείς, διαβάζοντας τους δυο τελευταίους στίχους του ποιήματος:
Άνθρωποι τέτοιοι σε μοιραίες εποχές,
γράφουνε στίχους και τραβούν στη λαιμητόμο.
Το ποίημα της Μαρίνα Τσβετάγιεβα, αφιερωμένο στον άνδρα της, Σεργκέι Εφρόν, ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά του Αλέξη Πάρνη.