«Γεννήθηκα την ίδια χρονιά με τον Σαρλώ, τη χρονιά, που γράφτηκε η Σονάτα του Κρόιτσερ του Τολστόι, μαζί με τον Πύργο του Άιφελ, και μου φαίνεται, την ίδια χρονιά με τον Έλιοτ. Την ημέρα εκείνη το Παρίσι γιόρτασε τα 100 χρόνια της άλωσης της Βαστίλης», έγραψε στα απομνημονεύματά της η Άννα Αχμάτοβα. Την ημέρα του θανάτου του Ιωσήφ Στάλιν, την 5η Μαρτίου (1953), η «Μεγάλη ερημίτισσα», η μεγαλύτερη Ρωσίδα ποιήτρια, γιόρταζε σαν να ήταν η προσωπική της γιορτή, χωρίς να υποψιάζεται, ότι θα πεθάνει την ίδια μέρα, μόνο 13 χρόνια αργότερα, στις 5 Μαρτίου του 1966. Η Άννα Αχμάτοβα (πραγματικό όνομα – Άννα Γκόρενκο) γεννήθηκε στην Οδησσό στις 23 Ιουνίου το 1889, «τη νύχτα, παραμονής του Αϊ-Γιαννιού, με τις αρχαίες παραδοσιακές φωτιές της». Η πορεία της στη ρωσική ποίηση ήταν ιλλιγώδης, αλλά με άπειρα αγκάθια:στα σοβιετικά χρόνια δεν φυλακίστηκε, αλλά φιμώθηκε και είδε όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα να καταδιώκονται, να φυλακίζονται, να εκτελούνται ή να πεθαίνουν στα κάτεργα. Οι στίχοι της μεταφράστηκαν σε περισσότερες γλώσσες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, και στην Αθήνα, στο Α’ Νεκροταφείο βρίσκεται ο τάφος του αγαπημένου της μεγαλύτερου αδελφού Αντρέι Γκόρενκο. Στον ίδιο οικογενειακό τάφο αναπαύεται η σύζυγος του Αντρέι, Μαρία Ζμουντσίλλα-Γκόρενκο,ξαδέρφη της Αχμάτοβα, και τα παιδιά τους, Κύριλλος και Αντρέι-τζούνιορ.
http://www.greekorbis.gr/greek/rosiki-klironomia/to-mistiko-enos-katestrammenou-tafou
