ΕΚΤΑΚΤΟ: ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ
Σήμερα η ηθοποιός Νάντια Σπηλιωτοπούλου διαβάζει το ποίημα του Ρώσου ποιητή του Αργυρού αιώνα της ρωσικής ποίησης, Αλεξάντρ Μπλοκ (1880-1921) Νύχτα. Η πόλη ησύχασε., γραμμένο τον Οκτώβρη του 1906, την εποχή κρίσιμη για τη φιλία του με τον Αντρέι Μπέλι και τις σχέσεις του με τη γυναίκα του, Λιουμπόβ Μεντελέγιεβα. Τότε στα Σημειωματάριά του εμφανίζεται το εξής κείμενο: «Κάθε ποίημα είναι ένας πέπλος, τεντωμένος πάνω στις αιχμές κάποιων λέξεων. Αυτές οι λέξεις φέγγουν σαν αστέρια…»
«Άστρα, πείτε μου,
την αιτία της θλίψης;»
Νύχτα. Η πόλη ησύχασε.
Από το παράθυρο
Δείχνει επίσημη κι ήρεμη,
Σαν όταν πεθαίνει άνθρωπος.
Μα εκεί στέκει απλά ένας θλιμμένος,
Τσακισμένος από ατυχία,
Με γιακά ανοιχτό
Και κοιτάζει τ’ αστέρια.
«Άστρα, πείτε μου,
την αιτία της θλίψης;»
Και όλο τα άστρα κοιτάει.
«Από που είναι, άστρα μου,
Τόση θλίψη απόψε;»
Κι αφηγούνται τα άστρα.
Τα πάντα του αφηγούνται.
1906
Το ποίημα «Νύχτα. Η πόλη ησύχασε.» του Αλεξάντρ Μλοκ ακούγεται στα ελληνικά σε μετάφραση της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια .