Θα μπορούσε να είναι μοντέλο των πιο διάσημων Οίκων Μόδας. Θα μπορούσε να γίνει σταρ της μουσικής σκηνής. Θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο θέατρο, στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Αλλά επέλεξε να κρύβεται πίσω από τον φωτογραφικό φακό, που στα χέρια της μεταμορφώνει τις καθημερινές εικόνες σε έργα τέχνης, τα ψυχρά μοντέρνα κτίρια από μέταλλο και γυαλί σε αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, και που ξεγυμνώνει τους ανθρώπινους χαρακτήρες, αφαιρώντας ό, τι επίπλαστο υπάρχει. Ο φακός της Κριστίνας Μπράτουσκα είναι άκρως φιλικός και με τους ανθρώπους, και με το περιβάλλον, δεν εκθέτει, αντιθέτως βγάζει προς τα έξω την κρυμμένη ή επικαλυμμένη ομορφιά. Δεν καταπιάνεται με το άσχημο, που είναι συνώνυμο του κακού, ίσως επειδή η ίδια είναι φωτεινός άνθρωπος. Την ανακαλύψαμε από τη δουλειά της στο Café Plaka, όπου υπάρχει μια ολόκληρη «πινακοθήκη» – πορτραίτα γνωστών και άγνωστων Αθηναίων, που έχουν για στέκι τους την Πλάκα. Η Κριστίνα Μπράτουσκα, γεννημένη στη Μόσχα Ρωσίδα, που αγάπησε την Αθήνα και τους ανθρώπους της…
– Χριστίνα, σ’ αρέσουν τα παραμύθια; Σκέφτηκα αυτή την ερώτηση, όταν διάβασα το όνομα της εταιρείας σου – SeventhSwan, Ο Έβδομος Κύκνος, και θυμήθηκα το παραμύθι των Αδερφών Γκριμ «Οι έξι κύκνοι», για τους έξι πρίγκιπες, τους οποίους σώζει η αδερφή τους. Σοβαρά όμως: γιατί διάλεξες αυτό το όνομα;
Ναι, τα παραμύθια μου αρέσουν! Νομίζω, όλοιμας λίγο πολυ μεγαλώνουμε με αυτά. Όμως αυτός ο τίτλος δεν έχει σχέση μ’ αυτά, αλλά με το αποκρυφιστικο κείμενο Η Μυστική Αποκάλυψη του Ιωάννη και τον Κύκνο ως σύμβολο της αιώνιας πίστης .
– Έχεις γεννηθεί στη Μόσχα, η οικογένειά σου μετακόμισε στην Ελλάδα, όταν ήσουν επτά ετών. Δηλαδή, στην ουσία μεγάλωσες στην Ελλάδα. Πώς νιώθεις τον εαυτό σου; Τι έμεινε από Ρωσίδα και τι απέκτησες ως Ελληνίδα;
Μου είναιδύσκολο πλέον να διαχωρίσω αυτά τα δύο κομμάτια της ζωής μου. Μεγάλωσα στην Ελλάδα και την ευχαριστώ για τη μέχρι τώρα φιλοξενία της. Το 1993 ο πατέρας μου αποδέχθηκε την πρόταση της Μελίνας Μερκούρη, τότε Υπουργό Πολιτισμού, και ήρθε με συμβόλαιο στην Ελλάδα για να δουλέψει στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Έκτοτε μένουμε στην Ελλάδα.
– Οι πολυπολιτισμικοί άνθρωποι συνήθως είναι και οι πιο δημιουργικοί. Ασχολήθηκες με μουσική, έγραφες τραγούδια, τραγουδούσες η ίδια, είχες δικό σου μουσικό σχήμα, σπούδασες στη Δραματική Σχολή, και όμως σε κέρδισε η φωτογραφία, η πιο, θα έλεγα «σεμνή», η πιο χαμηλών τόνων από τις δύο πρώτες τέχνες: οι μουσικοί και οι ηθοποιοί μαζεύουν συνήθως απείρως μεγαλύτερα φώτα δημοσιότητας από τους φωτογράφους. Γιατί τελικά αφιερώθηκες στη φωτογραφία; Και συγκεκριμένα – στο πορτραίτο;
Σεμνή τέχνη η φωτογραφία; Εδώ με βρήκε το Avantgarde για να μου κάνει ολόκληρο αφιέρωμα! Όχι, δεν έχω κανένα απωθημένο! Αφιερώθηκα στη φωτογραφία, μάλλον επειδή έπρεπε να βρω τρόπους επικοινωνίας με τον κόσμο και τους άλλους ανθρώπους και επειδή από μικρή μου άρεσε να παρατηρώ. Για τον εαυτό μου έχω ξεχωρίσει το πορτραίτο, γιατί είναι πάντα γεμάτο συναισθήματα και έκφραση. Αλλά μου αρέσει εξίσου η αρχιτεκτονική φωτογραφία, η φωτογραφία θεάτρου.
– Υπάρχει διαφορά στο πώς αντιμετωπίζουν τον φακό οι άνδρες και οι γυναίκες, οι διάσημοι και οι καθημερινοί άνθρωποι;
Νομίζω, ότι στις μέρες μας δεν υπάρχουν πλέον ξεκάθαρα σύνορα μεταξύ δυο φύλων. Κάποιοι αρέσκονται να φωτογραφίζονται, άλλοι πάλι – όχι .Εξάλλου, δεν είναι όλοι για όλα, και δεν πρέπει και να είναι. Από την άλλη, οι καθημερινοί ανθρωποι, επιζητούν συνήθως μεγαλύτερη προσοχή, κι’ αυτό ειναι λογικό.
– Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θέλεις να μεταφέρεις με την κάθε δουλειά σου; Κατά τη γνώμη σου, μπορείς με μια φωτογραφία να πεις κάτι δυνατό, όπως με το ποίημα, το τραγούδι, εν ολίγοις, μπορεί η φωτογραφία να ξεσηκώσει τον κόσμο;
Δε λένε μια φωτογραφία – χίλιες λέξεις;!Κάπως έτσι το βλέπω και εγώ. Μια καλή φωτογραφία έχει τρομερή δύναμη.
– Τι θα ήθελες να φωτογραφίσεις και γιατί;
Δύσκολη ερώτηση! Θέλει σκέψη…
Φωτογραφίες της Κριστίνα Μπράτουσκα από https://seventhswanphotography.tumblr.com