Στις 19 Σεπτεβρίου του 1967 στο Παρίσι πέθανε η μεγάλη ρωσίδα ζωγράφος Ζηναϊδα Σερεμπριακόβα (1884-1967), ξεχασμένη και αδικημένη από τους ιστορικούς Τέχνης καλλιτέχνιδα, που έμεινε στη σκιά για πολλές δεκαετίες, «παραμερισμένη» από την Ρωσική Πρωτοπορία με τα μαύρα και κόκκινα τετράγωνά της.
Ήταν μαθήτρια του Ιλιά Ρέπιν, με καταγωγή από την οικογένεια των διάσημων αρχιτεκτόνων και ζωγράφων Μπενουά, και εγγονή του μεγάλου γλύπτη Ευγένιου Λανσέρε. Η ζωή, όχι όμως και η Τέχνη της, τσακίστηκε μετά την Επανάσταση του 1917, όταν μετανάστευσε στη Γαλλία. Έπραξε σωστά; Δεν έπραξε σωστά; Η ίδια θεωρούσε, πώς δεν έπρεπε να φύγει και στο τέλος της ζωής έγραψε στο διαμέρισμά της στο πεφωτισμένο Παρίσι: «Τίποτα από τη ζωή μου δεν βγήκε εδώ, και πιστεύω, πως έκανα το ανεπανόρθωτο, ξεκόβοντας από τις ρίζες μου …»
