ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ
Σήμερα o σκηνοθέτης και μουσικός Γιώργος Στεφανακίδης διαβάζει ένα από τα τελευταία ποιήματα του «Προέδρου της Υδρόγειου σφαίρας», ενός από τους ιδρυτές της Ρωσικής Πρωτοπορείας, Βελιμίρ Χλέμπνικοφ (1885-1922), την ποιητική του διαθήκη Άρνηση. Ίσως σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια μετά το θάνατό του, η ποίηση του Χλέμπνικοφ είναι επίκαιρη και κατανοητή όσο ποτέ. Είναι σαν κώδικας, που έμεινε κρυφός επί έναν αιώνα, για να σπάσει την κρίσιμη και για τον άνθρωπο, και για τον πλανήτη ώρα. Ήταν άνθρωπος, που «βρήκε αλήθειες μεγαλοπρεπείς και ίσιες», που «διάβαζε τα υπερανθρώπινα του ονείρατα από το μέλλον».
Άρνηση
Μου είναι πολύ πιο ευχάριστο
να κοιτάω τ΄αστέρια
παρά να υπογράφω θανατικές καταδίκες.
Μου είναι πολύ πιο ευχάριστο
ν’ ακούω των λουλουδιών τις φωνές,
που ψιθυρίζουν: «Αυτός είναι!»,
όταν βολτάρω στον κήπο,
παρά να βλέπω ντουφέκια
να σκοτώνουν εκείνους, που θέλουν
να σκοτώσουν εμένα.
Να γιατί ποτέ
μα ποτέ
δε θα γίνω κυβερνήτης.
1922
Το ποίημα«Άρνηση» του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια.