ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ
Σήμερα ο ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου διαβάζει ένα από τα πρώιμα ποιήματα του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι (1893-1930), το Ακούστε!, ποίημα-ορόσημο για το έργο και την ίδια τη ζωή του ποιητή, γραμμένο το 1914. Η Ρωσία βρίσκεται στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, που ήδη από το ξεκίνημά του δεν έμοιαζε με κανένα από τους γνωστούς πολέμους της ανθρώπινης ιστορίας, στο κατώφλι των κοσμοϊστορικών αλλαγών, αλλά και ο ίδιος ο Μαγιακόφσκι στέκει στο κατώφλι της δικής του, καθοριστικής για το υπόλοιπο της σύντομης ύπαρξής του γνωριμίας με την Λιλί Μπρικ. Το Ακούστε! ίσως είναι το σπαρακτικότερο ποίημα της ρωσικής ποίησης, κι αν αναλογιστούμε, ότι το έγραψε ένας ωραίος 21χρονος άνδρας, ένας δίμετρος ατρόμητος γίγαντας με ψυχή κουταβιού, θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε και την απόφασή του να βάλει τέρμα στη ζωή του μόλις στα 37 του χρόνια. «Κουτάβι σου», έτσι υπέγραφε τα γράμματά του στη Λιλί Μπρικ ο Μαγιακόφσκι, που αγάπησε και αγκάλιασε απόλυτα και παθιασμένα τη Γυναίκα, την Επανάσταση, τους φίλους του, την Αμερική, το Παρίσι, τους αναγνώστες και τους ακροατές του, αλλά δεν αγαπήθηκε με την ίδια ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία από κανένα, που προδόθηκε από όλους και έφυγε, γιατί καταλάβαινε, ότι «το άναστρο μαρτύριο δε θα τ’ αντέξει»…
Ακούστε!
Αφού κάποιοι μάς ανάβουν τ’ αστέρια
Δε θα πει πως σε κάποιον χρειάζονται;
Δε θα πει το δίχως άλλο
Κάθε βράδυ
Πάνω από στέγες
Ν΄ανάβει ένα έστω αστέρι;
Ίσως η διαφορά του Μαγιακόφσκι από τον υπόλοιπο κόσμο ήταν στο ότι εκείνος στεκόταν ψηλά και παρόλα αυτά σήκωνε το κεφάλι του στον έναστρο ουρανό, ό, τι και αν σήμαινε για κείνον αυτό…
Το Ακούστε! του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου