Το Μάρτη του 1803, στο παλάτι του κόμη Νικολάι Σερεμέτιεφ στις όχθες του ποταμού Φοντάνκα στην Αγία Πετρούπολη, άφησε την τελευταία της πνοή η ωραία 35χρονη σύζυγός του, Παρασκευή Ζεμτσουγκόβα, διάσημη σοπράνο της εποχής της και εξαίρετη ηθοποιός. Πέθανε τρεις εβδομάδες μετά τη γέννα, από φυματίωση, που θέριζε εκείνη την εποχή φτωχούς και πλούσιους, δουλοπάροικους και αριστοκράτες. Η ωραία κόμισσα γεννήθηκε ως Παρασκευή Κοβαλιόβα στις 31 Ιουλίου του 1768, στην οικογένεια του δουλοπάροικου σιδερά, αλλά όταν ήταν επτά ετών, παρατήρησαν το σπάνιο της ταλέντο στο τραγούδι και την έστειλαν για εκπαίδευση στο θέατρο δουλοπάροικων των Σερεμέτιεφ, καλύτερο και επαγγαλματικότερο θέατρο της εποχής του, που εγκαταστάθηκε στα περίχωρα της Μόσχας. Πρώτη φορά η Παρασκευή, στην οποία ο ίδιος ο Σερεμέτιεφ έδωσε το νέο επίθετο, Ζεμτσουγκόβα, δηλαδή, Μαργαριταρένια, βγήκε στα 11 της, και από τότε ήταν η ντίβα και μοναδική πρωταγωνίστριά του για σχεδόν 20 χρόνια. Στις παραστάσεις της Παρασκευής Ζεμτσουγκόβα ερχόταν η ίδια η Μεγάλη Αικατερίνη και σχεδόν σύσσωμο το διπλωματικό σώμα: οι Ευρωπαίοι έλεγαν μάλιστα, ότι η Ρωσίδα σοπράνο σκίαζε τις διασημότερες ντίβες της Ευρώπης.
Και τότε ο κόμης Σερεμέτιεφ έκανε κάτι, που ήθελε πολλά κότσια: ο απόγονός μιας από τις αρχαιότερες, πλουσιότερες και υψηλά ιστάμενες ρωσικές οικογένειες, παντρεύτηκε την δουλοπάροική του! Ήταν από τις ωραιότερες ιστορίες αγάπης του 18ου αιώνα, που είχε όμως άσχημο τέλος: δυο χρόνια αργότερα, αφού έφερε στον κόσμο τον γιο του κόμη, η Παρασκευή πέθανε, αφήνοντας απαρηγόρητο τον άνδρα της, ο οποίος στην μνήμη της αγαπημένης του έχτισε στη Μόσχα Πτωχοκομείο, όπου σήμερα λειτουργεί η διάσημη Κλινική Σκλιφοσόφσκι.
Εκατό και βάλε χρόνια αργότερα, σε ένα δωμάτιο στο παλάτι των Σερεμέτιεφ στις όχθες του ποταμού Φοντάνκα, 30 χρόνια ζούσε η Άννα Αχμάτοβα, πριν τον πόλεμο – ως αστεφάνωτη γυναίκα του ιστορικού Τέχνης Νικολάι Πούνιν, μετά τον πόλεμο – ως οικογενειακή, άστεγη φίλη. Εκεί η Αχμάτοβα συχνά «συνομιλούσε» με την Παρασκευή Ζεμτσουγκόβα, βρίσκοντας πολλά κοινά στις μοίρες τους, και αφιέρωσε στην δουλοπάροικη «συγκάτοικό της» στίχους.
Τον Μάρτη του 1966, στο νεκροτομείο της Κλινικής Σκλιφοσόφσκι, στο κτίριο, που κάποτε έχτισε στη μνήμη της γυναίκας του ο κόμης Σερεμέτιεφ, η Μόσχα και η Ρωσία αποχαιρετούσε την Άννα Αχμάτοβα… Οι μοίρες τους, πράγματι, ήταν συνδεδεμένες.
