Στις 25 Ιουλίου του 1972, 45 χρόνια πριν, σε ηλικία μόλις 37 ετών, πέθανε ο διάσημος κλόουν Λεονίντ Γιενγκιμπάροφ (1935-1972), σπουδαίος ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Ήταν και ανεπανάληπτος μίμος, «Ρώσος Μαρσέλ Μαρσό». Τον αποκαλούσαν «κλόουν με το φθινόπωρο στην καρδιά», «κλόουν φιλόσοφο», «θλιμμένο κλόουν». Αγαπούσε τη ζωή, αγαπούσε τους θεατές τους, και αντί να τους κάνει να γελάνε, τους έκανε να σκέφτονται, να συναισθάνονται. Έβγαινε στην αρένα ως Άμλετ, με το κρανίο του «φτωχού Γιόρικ» στα χέρια, «έσχιζε» το στήθος του για να προσφέρει τη ζεστή καρδιά του στο κοινό. Ήταν από τους αγαπημένους ηθοποιούς του Σεργκέι Παρατζάνοφ και άλλων σπουδαίων σκηνοθετών, και το τσίρκο παραληρούσε, μόλις εμφανιζόταν ο Γένφκιμπάροφ.
«Όταν βγαίνω στη σκηνή, έλεγε σε ένα φίλο του, και στέκομαι στα χέρια, είμαι ευτυχισμένος, γιατί εκείνη τη στιγμή κρατώ στα χέρια μου τον πλανήτη μας. Και όταν αλλάζω τα χέρια, και στέκομαι μια στο δεξί, και μια στο αριστερό, μου φαίνεται, ότι η υδρόγειος σφαίρα κυλάει στις παλάμες μου».
Ο Ιούλιος του 1972 ήταν υπερβολικά ζεστός. Γύρω από τη Μόσχα, στα δάση, καιγόταν η τύρφη, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις. Στις 25 Ιουλίου ο Λεονίντ Γενγκιμπάροφ ένιωθε έντονη δυσφορία. Ζήτησε από τη μητέρα του ένα ποτήρι παγωμένη σαμπάνια. Την ήπιε και πέθανε. Όπως ο Τσέχοφ.
Οι ομπρέλες
