Σαν σήμερα: Στις 4 Ιουλίου ξεκίνησε η εκστρατεία, που έπρεπε να ανακαλύψει την Ατλαντίδα της Αρκτικής…

Δεν υπήρχει άνθρωπος στη Σοβιετική Ένωση, που να μην είδε την ταινία «Η Γη του Σάνικοφ», που γυρίστηκε το 1973 και αφηγείται την ιστορία «ανακάλυψης» στην Αρκτική της «Γης του Σάνικοφ», ενός νησιού (;), λωρίδας γης (;), που εξαφανίστηκε αργότερα μυστηριωδώς. Η Γη του Σάνικοφ θεωρείται νησί-φάντασμα, που δεν υπήρχε ποτέ, παρόλο που ο Ιάκωβ Σάνικοφ, κυνηγός και εξερευνητής της Αρκτικής, ισχυριζόταν το 1810, ότι είδε καθαρά την μυστηριώδη γη, και ήταν εξαιρετικά έμπειρος για να βλέπει φαντάσματα… Παρά τις αρκετές προσπάθειες, ακόμα και τον 20ο αιώνα, η Γη, που πήρε το όνομά του δεν βρέθηκε.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Αυτοκράτωρ Αλέξανδρος Γ΄, απευθυνόμενος στους αποφοίτους του Ναυτικού Σώματος, είπε: «Τολμήστε, παιδιά μου! Όποιος ανακαλύψει αυτή τη γη-φάντασμα, θα είναι και ιδιοκτήτης της!»

Κι έτσι, στις 4 Ιουλίου του 1900, από την Κρονστάνδη ξεκίνησε η αποστολή του Ρώσου βαρώνου Έντουαρντ ντε Τόλ, σίγουρου για την ύπαρξη της Γης του Σάνικοφ. Το Υπουργείο Οικονομικών επάνδρωσε γενναία το πλοίο «ΖΑΡΙΑ» («Αυγή»), εκχωρώντας πάνω από 150.000 χρυσά ρούβλια: το πλοίο μπορούσε να ταξιδεύει χωρίς να χρειάζεται καμιά πρόσθετη προμήθεια επί 3 ολόκληρα χρόνια. Ο Έντουαρντ ντε Τόλ δεν κατάφερε να αποδείξει ούτε την ύπαρξη, ούτε και την ανυπαρξία της μυθικής γης: το 1902 ο  βαρώνος  και οι δυο σύντροφοί του χάθηκαν στους πάγους στην προσπάθεια να φτάσουν με τα έλκηθρα και τα σκυλιά στο νησί του Μπέννετ στο σύμπλεγμα νησιών ντε Λόγκ στο Ανατολικό Σιβηρικό πέλαγος γιατί πίστευε, ότι κάπου εκεί βρίσκεται η θερμή Γη του Σάνικοφ.

Κανείς και ποτέ δεν είδε τη Γη του Σάνοκοφ, και πιθανόν, όντως δεν υπάρχει. Όμως το θέμα παραμένει ανοιχτό. Πρώτον, κανείς και ποτέ δεν βρήκε τους τρεις εξαφανισμένους εξερευνητές .

Δεύτερον: αν δεν υπάρχει αυτή η γη, τότε που πάνε τα μεταναστευτικά πουλιά, ταξιδεύοντας στην άκρη της παγωμένης γης την άνοιξη και επιστρέφοντας το φθινόπωρο με τα μικρά τους;

Και τρίτον: για πιο «λαό της θάλασσας» – τους «ονκιλόνους» – μιλούν οι θρύλοι του λαού της Τσουκότκα; Για το λαό, που κάποτε ζούσε εκεί και μετά μετακόμισε σε κάποια νησιά του Παγωμένου Ωκεανού;