Μια βδομάδα πέρασε σαν μια μέρα. Έφτασε η ώρα των βεβαιώσεων, της αναμνηστικής φωτογραφίας και του αποχαιρετιστήριου δείπνου.
Ο ADOLF SHAPIRO μας θύμισε μια φράση του Μαρκ Τουέιν: «Όταν ολοκληρώσεις ένα βιβλίο, πρέπει να ξεκινήσεις να το γράφεις από την αρχή, γιατί μόλις τότε καταλαβαίνεις, τι ακριβώς ήθελες να πεις».
Κανονικά θα έπρεπε να ξεκινήσουμε το master class από την αρχή, γιατί μόλις στο τέλος καταλάβαμε, ότι ο κύριος ήρωας του Βυσσινόκηπου είναι ο Χρόνος, καταλάβαμε, γιατί στα θεατρικά του ο Τσέχωφ δεν κατηγορεί και δεν δικαιώνει κανένα, και ότι ο κύριος στόχος του Θεάτρου είναι να βγάλει τον θεατή από την στατική κατάσταση και να τον ενεργοποιήσει. Ότι το Θέατρο δε θα πεθάνει ποτέ, γιατί είναι πολύ προσωπική Τέχνη, σε αντίθεση με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Και ακόμα γιατί διακόψαμε τη συζήτηση στη μέση και οπωσδήποτε πρέπει να την συνεχίσουμε…
1. Βαρβάρα
2. Κύνθια
3. Αγγελική
4. Νεφέλη
5. Νάντια
6. Ελευθερία
7. Μαρία-Ελένη
8. Βασίλης
9. Χρήστος
10. Στέλλα
