Στις 18 Απριλίου γιορτάζουμε τα 100 χρόνια ενός από τους καλύτερους κωμικούς του σοβιετικού κινηματογράφου, ξεκαρδιστικού και συνεσταλμένου συνάμα Γκεόργκι Βίτσιν, συνομήλικου της Επανάστασης. Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη, σπούδασε ηθοποιός, δούλευε από τα 20 του σε ένα από τα καλύτερα θέατρα της Μόσχας, Θέατρο Γιερμόλοβα. Το 1945, τη νικηφόρα χρονιά, ο Βίτσιν πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματόγραφο στην ταινία του Αϊζενστάιν «Ιωάννης ο Τρομερός», και από κει και πέρα οι ρόλοι άρχισαν ν΄αυξάνονται, όπως και η δόξα. Αν ψάχναμε για τον Έλληνα alter ego του, θα τον βρίσκαμε στο πρόσωπο του Ντίνου Ηλιόπουλου, που ήταν συνομήλικός του. Ήταν και οι δυο αυτό που λέμε «διανοούμενοι κωμικοί», είδος προς εξαφάνιση, για το οποίο απαιτείται πρωτίστως μόρφωση και κουλτούρα, ήταν ηθοποιοί, που έπαιζαν στο μεταίχμιο μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας… Ο Βίτσιν πέθανε το 2001, όπως και ο Ντίνος Ηλιόπουλος…
Ο Γάμος του Μπαλζαμίνοφ, τελική σκηνή
