Στις 6 Απριλίου του 1918 έφυγε από τη ζωή ο πολυτάλαντος άνθρωπος, που προτίμησε όμως να προωθεί το έργο άλλων: ήξερε το εύρος των δικών του δυνατοτήτων, αλλά αναγνώριζε όμως την ανωτερότητα άλλων, συνειδητοποιούσε τη διαφορά ανάμεσα στη μεγαλοφυΐα και απλά πολύ ικανό καλλιτέχνη. Λίγοι το επιτρέπουν στον εαυτό τους και ιδιαίτερα – οι άνθρωποι της Τέχνης, εσωστρεφείς και εγωιστές από τη φύση… Ο Σάββας Μάμοντοφ (1841-1918), γιατί γι’ αυτόν πρόκειται, ήταν, εκτός από ταλαντούχος, και μορφωμένος και ζάπλουτος, επιτυχημένος επιχειρηματίας. Η έπαυλή του στο χωριό Αμπράμτσεβο δίπλα στη Μόσχα έγινε εστία καλλιέργειας νέων ταλέντων, χάρη σ’ αυτόν ο κόσμος γνώρισε τους ζωγράφος Βρούμπελ και Σερόφ, αλλά και τον μέγα τραγουδιστή Φιόντορ Σαλιάπιν, γιατί ο Σάββας Μάμοντοφ ήταν εκείνος, που ίδρυσε τη Ιδιωτική Όπερα στη Μόσχα, όπου ξεκίνησε να τραγουδά ο Σαλιάπιν. Ο Μάμοντοφ διέθεσε όλη του την περιουσία στη στήριξη των πραγματικών ταλέντων και πέθανε φτωχός και καταχρεωμένος στις 6 Απριλίου του 1918…
