Στις 9 Φεβρουαρίου του 1881 πέθανε ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, ο πιο τυραννισμένος από τα πάθη Ρώσος συγγραφέας (1821-1881). Έζησε τα 60 του χρόνια μέσα στις αμφισβητήσεις, τις φοβίες, ανάμεσα στο έγκλημα και την τιμωρία. Έζησε το φόνο του πατέρα του, το θάνατο της πρώτης γυναίκας, του αδερφού του, του παιδιού του. Τραβούσε την φρίκη σαν μαγνήτης, και πιθανόν, το αντίβαρό της ήταν ο τζόγος: πλήρωνε με τις χρυσές σελίδες τα χρέη του, αλλά και πάλι κάποια από αυτά παρέμειναν απλήρωτα, όπως εκείνα στο γερμανικό θέρετρο Μπάντεν-Μπάντεν, όπου έχαναν τις περιουσίες τους οι μισοί Ρώσοι συγγραφείς. Όλοι η ζωή του ήταν μια φυλακή, όπου κλείστηκε οικειοθελώς, αλλά οι αλυσίδες του έγιναν ευαγγέλιο για κείνους, που κατάφεραν να εφαρμόσουν, όσα οραματίστηκε εκείνος…
