Θα μπορούσε να ήταν ο ήρωας του μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας, αλλά δεν ήταν. Ήταν ένας από τους πιο ανοιχτόμυαλους και εξαιρετικά χαρισματικούς παγκοσμίως επιστήμονες, ακαδημαϊκός, ήταν άνθρωπος από το μακρινό μέλλον, που ακόμα δεν ήρθε, παρόλο που φέτος συμπληρώνονται τα 160 χρόνια από τη γέννησή του και τα 90 χρόνια από το θάνατό του. Πρόκειται για τον νευροπαθολόγο, ψυχίατρο, ψυχολόγο, φυσιολόγο Βλαντίμιρ Μπέχτερεφ (1857-1927), άνθρωπο, που δεν φοβήθηκε να ρισκάρει τα ακαδημαϊκά του αξιώματα, ισχυριζόμενος, ότι: «Θάνατος δεν υπάρχει. Μπορούμε να το αποδείξουμε. Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι αθάνατη». 110 χρόνια πριν, το 1907 ο Μπέχτερεφ ίδρυσε στην Αγία Πετρούπολη το Ινστιτούτο των Ψυχονευρολογικών ασθενειών, και 100 χρόνια πριν, το 1917, μετά την Επανάσταση – το Ινστιτούτο Μελέτης εγκεφάλου και ψυχικής δραστηριότητας. Ακούραστος, πολυγραφότατος, με τεράστιο εύρος επιστημονικών ενδιαφερόντων, ο Μπέχτερεφ κατείχε την τέχνη του υπνωτισμού, και σε ένα από τα επιστημονικά του έργα με εμβληματικό τίτλο «Το μυστήριο της αθανασίας» συμπέρανε, ότι η σκέψη είναι υλική, είναι ένα είδος της συμπαντικής ενέργειας, άρα σύμφωνα με την αρχή της διατήρησης της ενέργειας, δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Ο Μπέχτερεφ το είπε εν μέση του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, υπενθυμίζοντας, ότι, αφού η σκέψη είναι αθάνατη, όλοι μας έχουμε την ευθύνη για τις πράξεις μας. Ο Μπέχτερεφ εισήγαγε την έννοια του «ψυχολογικού μικροβίου», που οδηγεί στην εξάπλωση της «ψυχικής πανδημίας»: «Αρκεί κάποιος από το πλήθος να ενεργοποιήσει τα ποταπά του ένστινκτα, και το πλήθος, που ενώθηκε για ανώτερους σκοπούς, θα μετατραπεί σε μάτσο ζώα, η αγριότητα των οποίων μπορεί να ξεπεράσει κάθε φαντασία».
Σας θυμίζει κατι αυτό;
