Στις 10 Δεκεμβρίου του 1987 στον Ιωσήφ Μπρόντσκι (1940-1996) απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το πέμπτο, που δόθηκε στον ρωσόφωνο λογοτέχνη: άνοιξε αυτή την πλειάδα ο Ιβάν Μπούνιν (1933), και ακολούθησαν ο Μπορίς Πάστερνακ (1958), ο Μιχαήλ Σόλοχοφ (1965) και ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (1970).
Ο Ιωσήφ Μπρόντσκι, όπως και ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, έγινε κεντρική μορφή των δυο πολιτισμών – ρωσικού και αμερικανικού, και λογοτεχνικός αστέρας στις δυο γλώσσες, ρωσική και αγγλική, η οποία είναι μητρική για 1,5 δις ανθρώπους στον πλανήτη. Δεν το κατάφερε ούτε ο Μπούνιν, που έζησε στη Γαλλία επί 33 χρόνια και πέθανε εκεί, ούτε κανένας άλλος από τους Ρώσους εμιγκρέδες. Ιδιαίτερα ντε – οι ποιητές. Έτσι, όταν η Μαρίνα Τσβετάγιεβα, που μιλούσε απταίστως γαλλικά, έφερε τα ποιήματά της, γραμμένα στα γαλλικά, σε ένα από τους Εκδοτικούς Οίκους του Παρισιού, της απάντησαν ευγενικά: «Πρέπει να είστε πολύ καλή ποιήτρια…στη γλώσσα σας»…
