12 Ιουνίου- Η Μέρα της Ρωσίας – Γιορτή του «νεογέννητου» ανεξάρτητου κράτους με μακραίωνη ιστορία
Την Κυριακή, στις 12 Ιουνίου του 2016, στον φιλόξενο Πολυχώρο «Άννα και Μαρία Καλουτά» του Δήμου Αθηναίων οι 4 Σύλλογοι των Συμπατριωτών στην Αθήνα διοργάνωσαν μια επιβλητική γιορτή, αφιερωμένη στην Ημέρα της Ρωσίας.
Τις δυνάμεις τους ένωσαν οι Πολιτιστικός Σύλλογος «ΜΠΕΡΙΟΖΚΑ», Κέντρο Πολιτισμού και Ανάπτυξης «AVANTGARDE», Πολιτιστικό-μουσικό Εργαστήρι «Εύθυμες νότες» και Πολιτιστικός Σύλλογος «Ουράνιο Τόξο».
Τη Συναυλία τίμησαν με τη συμμετόχή τους η μουσικοσυνθέτης Ιρίνα Βαλεντίνοβα-Καρπούχινα, η σοπράνο Θωμαϊς Βλάσση, η πιανίστρια Μαρίνα Ναστούλη, ο βαρύτονας Ιγκόρ Τόϊκιν και η Φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων με μαέστρο Δημήτρη Μίχα.
Θερμά συγχαρητήρια στους εκφωνητές, τη Ζάρα Ιγκίσεβα και τον Αντόν Στέπτσενκο, στους τραγουδιστές, σοπράνο Ελένη Ουσμάνοβα-Παπαδοπούλου και Λιουμπόβ Κόλεβα, στο απίθανο και άκρως επαγγελματικό χορευτικό συγκρότημα του Συλλόγου «Μπεριόζκα» (υπό τη διεύθυνση της Ζάρας Ιγκίσεβα) και το συγκινητικό σύνολο μικρών τραγουδιστών του Εργαστηρίου «Εύθυμες νότες» (υπό τη διεύθυνση της Ελένης Ουσμάνοβα-Παπαδοπούλου).
Τη βραδιά χαιρέτησε εκ μέρους της Πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας της Ρωσίας στην Αθήνα, πολιτιστικός ακόλουθος κ. Φιόντορ Καλάϊντοφ.
Ας τη δούμε λεπτό προς λεπτό μέσα από τις φωτογραφίες και τα βίντεο.
1. Η Μέρα της Ρωσίας είναι μόλις 26 ετών: τόσα χρόνια πέρασαν από την 12η Ιουνίου του 1990, όταν ψηφίστηκε η Διακήρυξη της κρατικής κυριαρχίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με την οποία η Ρωσία κηρύχθηκε «νεογέννητο» ανεξάρτητο κράτος με μακραίωνη ωστόσο ιστορία. Μετά από τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης μόνο η Ρωσία έμεινε ένα πολυεθνικό κράτος, με ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες, και γι΄ αυτό το νόημα της σημερινής γιορτής είναι απλή: ενότητα των λαών και από κοινού ευθύνη για το μέλλον της χώρας.
Η αληθινή ιστορία του κάθε κράτους είναι η ιστορία των μεγάλων κατακτήσεών του. Όχι πολεμικών, αλλά κατακτήσεων στον πολιτισμό, στην επιστήμη, στις τέχνες και τα γράμματα, στην εκπαίδευση. Η Ρωσία έχει άπειρες τέτοιες κατακτήσεις. Τί σας έρχεται πρώτο στο νου, όταν ακούτε τη λέξη Ρωσία; Η παγκόσμια έρευνα έδειξε, ότι το πρώτο, που σκέφτεται ο κόσμος, είναι το περίφημο ρωσικό μπαλέτο, που εδώ και τρεις αιώνες στέκει στην κορυφή της παγκόσμιας χορευτικής τέχνης.
Όμως στο εξωτερικό τα ρωσικά μπαλέτα δεν εκπροσωπεί απαραίτητα ο κλασικός χορός, αλλά και τα αξεπέραστα ρωσικά συγκροτήματα παραδοσιακών χορών, όπως το συγκρότημα του Ιγκόρ Μοϋσέγιεφ, που έρχεται φέτος το καλοκαίρι στην Ελλάδα, το συγκρότημα «Μπεριόζκα». Και δεν είναι τυχαίο, ότι ο χορός είναι η υπέρτατη έκφραση της ρωσικής, όπως και της ελληνικής ψυχής.
Πρώτες καλωσόρισαν τους θεατές οι χορεύτριες του συγκροτήματος του Συλλόγου «ΜΠΕΡΙΟΖΚΑ» με τον χορό WELCOME TO RUSSIA.
2. Πιθανόν, η Ρωσία είναι η μοναδική χώρα στον πλανήτη, στην οποία, εκτός από τον Εθνικό Ύμνο, αφιερώνονται εκατοντάδες τραγούδια. Για τη Ρωσία τραγουδούν τα παιδιά και οι μεγάλοι, με συνοδεία της κιθάρας και της ορχήστρας, τραγουδούν αυθόρμητα, από καρδιάς και όχι κατόπιν υπόδειξης. Ίσως είναι η μοναδική χώρα, όπου η υψηλή ποίηση μελωποιείται και γίνεται τραγούδι: έτσι, πολλά ποιήματα των μεγάλων Ρώσων ποιητών, αφιερωμένα στη Ρωσία, έγιναν δημοφιλή τραγούδια.
3. Ο αγαπημένος χορός «Γιάμπλοτσκο» («Μηλαράκι») ήρθε στη Ρωσία από την Αγγλία και την Ιρλανδία και με τα χρόνια έγινε παραδοσιακός χορός του Ρωσικού Ναυτικού.
4. Τον Σεργκέι Ραχμάνινοφ, που πέθανε μακριά από την πατρίδα, στην Αμερική, αποκαλούσαν στη Δύση «πιό Ρώσο συνθέτη». Ο ίδιος πάντα θεωρούσε τον εαυτό του Ρώσο μουσικοσυνθέτη: «Η μουσική μου είναι ρωσική», έγραφε. Μια από τις ωραιότερες ρομάντζες του, που μπήκε εδώ και δεκαετίες στο παγκόσμιο ρεπερτόριο είναι «Είναι ωραία εδώ» σε στίχους της Γκαλίνας Γκάλινα.
Φέτος συμπληρώνονται τα 190 χρόνια από τη δημιουργία μιας από τις ομορφότερες ρωσικές ρομάντζες, που εδώ και δυο εκατονταετίες βρίσκεται στο ρεπερτόριο των σπουδαιότερων τενόρων και σοπράνο του πλανήτη. Είναι «Το Αηδόνι» του Αλεξάντρ Αλάμπγιεφ, που έγραψε αυτή τη θεσπέσια μουσική στην φυλακή, σχεδόν τυφλός, στους στίχους του Αντόν Ντέλβιγκ, του ποιητή του 19ου αιώνα με «ελληνική ψυχή». Ο Ντέλβιγκ ονόμασε προφητικά το ποίημά του «Ρωσικό τραγούδι», και πράγματι, πολλοί ακροατές πιστεύουν, ότι είναι ένα παλιό δημοτικό τραγούδι, που ταξιδεύει μέσα στους αιώνες.
Και τις δυο ρομάντζες ερμήνευσε η Θωμαϊς Βλάσση, στο πιάνο η Μαρίνα Ναστούλη
5. Το περίφημο τραγούδι «Καλίνκα-μαλίνκα» φέτος κλείνει τα 156 χρόνια. Αυτό το τραγούδι – κι αργότερα ο χορός – αντικατοπτρίζουν την εικόνα του κόσμου, όπως τον φαντάζεται ο ρωσικός λαός: η καλίνα – ένα πικρό μούρο, η μαλίνα – γλυκό, και η ζωή είναι μια ατελείωτη εναλλαγή χαράς και πίκρας.
«Καλίνκα»
6. Η Λιουμπόβ Κόλεβα ερμήνευσε το τραγούδι του Γεννάντι Κολέσνικοφ σε μουσική του συμπατριώτη μας Γιούρι Σαμάριν «Η Ρωσία μου», στο πιάνο – η Μαρίνα Ναστούλη
7. Ο Ιγκόρ Τόίκιν, νεαρός βαρύτονας με καταπληκτική φωνή, ερμήνευσε ελληνικό δημοτικό τραγούδι.
8. Στη Μόσχα υπάρχει ένα ξεχωριστό θέατρο, που φέτος γιορτάζει τα 85 του χρόνια. Είναι το τσιγγάνικο θέατρο ΡΟΜΕΝ, μοναδικό στον κόσμο Θέατρο Τσιγγάνων. Η τσιγγάνικη τέχνη, χορός και τραγούδια, έγιναν ένα αναπόσπαστο μέρος του ρωσικού πολιτισμού, της ρωσικής ψυχής.
9. Η πιανίστρια και συνθέτρια Ιρίνα Βαλεντίνοβα-Καρπούχινα εδώ και χρόνια έγινε μέρος και μέλος του ελληνικού μουσικού στερεώματος. Ερμήνευσε τη δική της σύνθεση «Βαλς των Αναμνήσεων», την οποία δημιούργησε ειδικά για την Ημέρα της Ρωσίας.
10. Το πρώτο μέρος έκλεισε με ένα από τα ωραιότερα σύγχρονα τραγούδια για τη Ρωσία, που ερμήνευσε η σοπράνο η Ελένη Ουσμάνοβα-Παπαδοπούλου, στο πιάνο η Ιρίνα Βαλεντίνοβα-Καρπούχινα. Λεωνίντ Αφανάσγιεφ-Ιγκόρ Σαφεράν «Κοιτάω στις γαλάζιες λίμνες»
11. Ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση αισθανόμαστε, όταν τις ρωσικές μελωδίες ερμηνεύονται από Έλληνες μουσικούς. Εκφράζουμε τη βαθιά ευγνωμοσύνη στην Φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων για εκείνη τη νότα φιλίας και ζεστασιάς, που χάρισε στη βραδιά μας. Συνήθως τη Ρωσία εκπροσωπεί στο εξωτερικό το τραγούδι «Οι βραδιές της Μόσχας», που και τραγουδιέται, και χορεύεται, όπως σχεδόν έλα τα ρωσικά, αλλά και τα ελληνικά τραγούδια. «Οι βραδιές της Μόσχας» έγιναν το 1957, σχεδόν 60 χρόνια πριν, ύμνος του Φεστιβάλ Φοιτητών και Νεολαίας.
Βασίλι Σολοβγιόφ-Σεντόι, Μιχαήλ Maτουσόφσκι. Ελένη Ουσμάνοβα-Παπαδοπούλου, Ιγκόρ Τόϊκιν, «Βεριόζκα» και – η Φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, μαέστρο Δημήτρης Μίχας.
12. Την ιστορία μιας χώρας γράφουν και οι πολεμικές νίκες. Το 1912, όταν τα ρωσικά στρατεύματα ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν για τα μέτωπα του Πρώτου Βαλκανικού πολέμου, ο σαλπιγκτής Βασίλι Αγκάπκιν συνέθεσε ένα εμβατήριο, που έμελλε να συνοδεύει τον ρωσικό στρατό στον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και το σοβιετικό στρατό – στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα το ακούμε ως εμβατήριο της ειρήνης και της γυναικείας πίστης.
Βασίλι Αγκάπκιν, «Αποχαιρετισμός της Σλάβας». Η Φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων με τον Δημήτρη Μίχα.
13. Στην εκπνοή του περασμένου αιώνα, το 1999, στις οθόνες βγήκε η σημαδιακή ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ Μάτια ερμητικά κλειστά, όπου ακούγεται το Βαλς #2 του Δημήτρη Σοστακόβιτς. Ονομάστηκε στη Δύση «Ρωσικό Βάλς», και μ΄αυτό τον τίτλο έγινε ευρέως γνωστό. Για πρώτη φορά όμως το Βαλς αυτό ακούστηκε στη Μόσχα το 1938, στην πρεμιέρα ενός άτυπου ύμνου της Ρωσίας, της περίφημης Κατιούσας.
14. Εκπληκτική ερμηνεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων.
15. Φέτος γιορτάζεται ακόμα μια επέτειος – τα 80 χρόνια ενός από τα δημοφιλέστερα σοβιετικά τραγούδια, που μετά τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης παρολίγο να γίνει Ύμνος της Ρωσίας. Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία: μετά το ξεκίνημα του πολέμου ο Τσώρτσιλ, μιλώντας στο BBC, εξέφρασε τη στήριξή του στον αγώνα της ΕΣΣΔ κατά του φασισμού. Το BBC, μη θέλωντα να παίξει τον Ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης, μετέδωσε το τραγούδι «Αχανής η χώρα μου ωραία»…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΣΟΥΣ ΠΗΡΑΝ ΜΕΡΟΣ Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ!
